تفاوت فرانشیز و نمایندگی چیست؟

فرانشیز چیست؟

فرانشیز امتیازی است که در قالب قرارداد اعطا می شود که بین فرانشیز دهنده و فرانشیز گیرنده منعقد می گردد. در این قرارداد، حقوق پدیدآورنده بدون انتقال مال صورت می پدیرد و امتیازگیرنده در ازای مبلغی پول و تحت شرایطی خاص، حق ساخت، فروش، استفاده از علایم و نام تجاری را به متقاضی می دهد. لازم به یادآوری است که در این قرارداد می بایستی طرفین تاجر باشند. این نوع قرارداد در زمینه های مختلف تولید، توزیع و خدماتی منعقد می گردد و سه ویژگی خاص دارد که عبارتند از :

• در این قرارداد ، نظارت امتیازدهنده چشمگیر است.
• در این قرارداد، مبلغ دریافت شده اغلب در ازای مدیریت فرانشیز دهنده پرداخت می گردد.
• هدف اصلی این قرارداد بازاریابی علامتی یا برندی خاص است.

تعهدات طرفین فرانشیز

به موجب قرارداد فرانشیز تعهداتی بین طرفین ایجاد می گردد که عبارتند از :

• تعهدات فرانشیز دهنده : تعهد به تسلیم موضوع قرارداد، ارایه اطلاعات، همکاری و نظارت و ارایه خدمات مرتبط
• تعهدات فرانشیز گیرنده : تعهد به استفاده معمول از علامت تجاری، عدم رقابت با نظام فرانشیز، تبعیت از راهبردها و دستورالعمل تجاری، تعهد به پذیرش کنترل و ممیزی های فرانشیز

نمایندگی های تجاری

این نوع قراردادها همانند قراردادهای وکالت هستند و درقالب های قراردادی خاصی تنظیم می شوند. از این قالب ها می توان به توزیع کننده (Distributor ) و نماینده ها (Agent) ها اشاره کرد.

• Distributor: این نهاد تجاری با صدور اجازه از صاحب برند اصلی، اقدام به فعالیت می کنند و لازم به یادآوری است که این نهادها، به نام خود فعالیت می کند نه اصیل.
• Agent: این نهاد تجاری به نام اصیل فعالیت می کند و وظیفه نظارتی همسو با استانداردهای دارنده علامت تجاری را برعهده دارد. هرچند گاهی این استانداردها بنا به فرهنگ جامعه، بومی سازی می شود ولی نقش نظارت بین المللی صاحب علامت به قوت خود باقی است و می توان گفت به نوعی مسیولیت اجرای خدمات پس از سرویس را برعهده دارند.

اغلب قراردادهایی که دارندگان برندهای بین المللی با ایران منعقد می کنند در قالب Distributer می باشد چراکه دارنده برند با این نوع قرارداد مسیولیتی برای ارایه خدمات بعد از موضوع قرارداد ندارند و مسلما راهی ساده تر برای تجارت محسوب می شود.

نتیجه گیری

در مقایسه تعاریف ذکر شده می توان بیان کرد که ماهیت حقوقی قرارداد فرانشیز، انتقال امتیاز است بدون انتقال مالکیت. در حالیکه نمایندگی های تجاری ناشی از وکالت است.